De Verenigde Staten overwegen opnieuw kruisraketten te plaatsen op Europees grondgebied. Het Pentagon ziet dat als een van de mogelijke antwoorden op de Iskander-raket die Rusland momenteel ontwikkelt. Nederland heeft Washington om opheldering gevraagd over het uiterst gevoelige onderwerp, dat eind vorige eeuw in Amsterdam en Den Haag honderdduizenden demonstranten op de been bracht.
Tijdens een NAVO-bijeenkomst in het Schotse Gleneagles in oktober 1981 wordt op een nachtelijk uur op de hotelkamerdeur van de Nederlandse minster van defensie Hans van Mierlo geklopt. Die doet open en ziet zijn Amerikaanse ambtgenoot Casper Weinberger in pyjama staan. Of van Mierlo nog even wil vertellen over het verhitte debat over kruisraketten in zijn land. Gezeten op het voeteneinde van diens hotelbed verschaft de D66-bewindsman uitleg. Het is een prachtig anekdote maar de werkelijkheid schijnt toch ietsepietsie anders te zijn.
In de beginjaren tachtig verkeert Nederland niet alleen in een economische crisis maar is het ook nog eens in de ban van het kernrakettendebat. Geitenwollen sokkendragers hebben een dagtaak aan het organiseren van demonstraties tegen plaatsing van de raketten. Ondanks het verzet neemt de Nederlandse regering op 1 november 1985 het besluit tot plaatsing van 48 kruisraketten op de vliegbasis Woensdrecht.
De plaatsing is het gevolg van het zogenaamde dubbelbesluit van de NAVO uit december 1979. Dit besluit houdt in dat er in vijf West-Europese landen, waaronder Nederland, in totaal 572 Amerikaanse middellangeafstandsraketten gestationeerd worden, die het antwoord zijn op de SS-20 raketten die in het westen van de Sovjet-Unie zijn opgesteld. Ten tweede zou de Sovjet-Unie het aanbod krijgen om te onderhandelen over een beperking van nucleaire wapens.
Na de pyjamaparty in het Schotse Gleneagles en voor het besluit tot plaatsing bezoekt de Amerikaanse minister van defensie Casper Weinberger ons land. Op 29 maart 1984 vliegt hij regelrecht vanuit Washington naar Valkenburg. Hij wordt bij aankomst op het vliegkamp begroet door zijn Nederlandse collega De Ruiter. De ceremoniële ontvangst vindt plaats in de grote hangar. Weinberger en De Ruiter staan naast elkaar op het ere podium, in de wandelgangen ook wel het schavot genoemd, tijdens het spelen van de volksliederen. Weinberger uiteraard met de rechterhand op zijn hart tijdens het spelen van het Amerikaanse. Na het inspecteren van de eveneens in de hangaar aangetreden erewacht vertrekt het gezelschap naar Den Haag. Weinberger en onderminister Perle, die hem vergezelt, voeren in de Prinses Juliana Kazerne besprekingen met minister De Ruiter en staatssecretaris Van Houwelingen en met de vaste commissie voor defensie van de Tweede Kamer over de plaatsing van de kruisraketten. En, natuurlijk is er een onderonsje met de koningin.
Op 30 maart vertrekt Weinberger tegen half tien in de ochtend vanaf het vliegkamp naar Athene. Het is niet bekend of Weinberger gedurende de nacht in pyjama voor de deur bij minister De Ruiter heeft gestaan.
