Studentenweerbaarheden zijn oorspronkelijk gevechtseenheden die – de naam zegt het al – bestaan uit studenten. Lang geleden werden studentenweerbaarheden ingezet in tijden van oorlog en bij de verdediging van het land. Tegenwoordig wordt de weerbaarheid in geval van oorlog direct ontbonden. De meeste weerbaarheden zijn verbonden aan een studentencorps. Defensie biedt de weerbaarheden de mogelijkheid om bepaalde militaire trainingen te volgen. Het doel: wederzijds begrip kweken. Studenten krijgen door de samenwerking een beter beeld van Defensie en dat kan in hun toekomstige carrière van pas komen.
Een voormalig bestuurslid van de Delftsche studentenweerbaarheid weet zich een excursie naar Valkenburg nog goed te herinneren. Met een aantal medestudenten is hij in december 1972 te gast op het vliegkamp. “Daarbij ging het natuurlijk om het vliegen en de borrel in de mess.” Gevlogen wordt er pas na de lunch en die borrel wordt pas geschonken na het vliegen. De vlucht van ruim anderhalf uur wordt gemaakt in een Breguet Atlantic met de vliegers Van Rijn en Cats op de bok.
Dat meevliegen zit er tegenwoordig niet meer in. De contacten met defensie beperken zich tegenwoordig veelal tot het bijwonen van lezingen. Op de Waalsdorpervlakte in Den Haag wordt door de Delftsche studentenweerbaarheid nog wel geoefend voor de intercorporale schietwedstrijden die jaarlijks gehouden worden. Door gebrek aan munitie worden de oefeningen gedeeltelijk afgewerkt met het schreeuwen van pang, pang, pang. De schietvaardigheid wordt voornamelijk onderhouden door deelname aan paintballwedstrijden en lasergames.
Voor studenten die geen enkele affiniteit hebben met dit militaristische gedoe zijn er gelukkig genoeg alternatieven. Zo zijn er supersportieve studentenroeiverenigingen waar je lid van kan worden. De Groningse Roeivereniging Aegir is op meerdere vlakken competitief ingesteld. Zo zijn er prijzen te winnen voor heetste hert of slet van het seizoen. Je zult als dochter maar met een dergelijke gewonnen bokaal supertrots bij je ouders thuis aan komen zetten. Dat is pas echt kicken!
De meest bekende studentweerbaarheid is wellicht VVD-Europarlementariër Hans van Baalen. Ooit voorzitter van het “clubje militante amateur soldaten Pro Patria.” Tijdens het beslissende Kamerdebat over de toekomst van het vliegkamp in april 2004, wijzigt hij, na een schorsing, zijn standpunt en is sluiting van het vliegkamp onvermijdelijk. En bedankt!
