Een dag na 9/11 springt de Britse premier Blair in een regeringsvliegtuig en bereist de hele wereld. Terwijl Blair regeringsleiders bezoekt worden in het Witte Huis de plannen uitgewerkt voor een aanval op Irak. In een recent verschenen vuistdik rapport wordt gehakt gemaakt van de wijze waarop Groot-Brittannië onder leiding van Blair de oorlog in Irak is in gerommeld.
Blair is een van de premiers die in mei 1997 deelneemt aan de EU-top in Noordwijk. Voor een dagje wipt hij met zijn gevolg over Het Kanaal en wordt hij zoals gebruikelijk met alle egards door onze Jantjes op het vliegkamp ontvangen. Onder een flauw zonnetje verschijnt Blair in de deuropening van het regeringsvliegtuig. Boven aan de vliegtuigtrap, best wel een joekel omdat het type vliegtuig ook niet een van de kleinste is, springt een Britse militair in de houding en brengt met zijn rechterhand de militaire groet. Bij het afdalen van de trap wordt Blair voorgegaan door een vrouwspersoon, gekleed in een stemmig bruin mantelpakje met bijpassende kleur panty en een sjaaltje waar de wind een klein beetje vat op krijgt. Het bezoek is slechts van korte duur want Blair vertrekt nog diezelfde dag huiswaarts.
Als gastspreker treedt Blair in januari 1998 op tijdens de jaarlijkse bijeenkomst van de Vrienden van Nieuwspoort in de Ridderzaal te Den Haag. Onderweg van het vliegkamp naar het Catshuis mag de Britse premier eerst op audiëntie bij koningin Beatrix in Huis ten Bosch. De onderlinge verstandhouding tussen die twee is een beetje van ouwe-jongens-krentenbrood. Een paar maanden daarvoor hadden ze elkaar nog gesproken bij de Eurotop in Amsterdam. Ook voor die gelegenheid was Blair trouwens naar het vliegkamp afgereisd. Hun eerste kennismaking is echter al jaren eerder op een Bilderbergconferentie. Volgens de anekdote zou de koningin Blair naar zijn tafel hebben begeleid terwijl Blair niet wist wie ze was. Haar gezicht kwam hem wel bekend voor. Waarschijnlijk weleens gezien op televisie of zo. Uit nieuwsgierigheid heeft hij gevraagd hoe ze heette. De naam Beatrix did not ring a bell. Uit beleefdheid heeft Blair toen ook nog maar gevraagd wat ze deed voor de kost. Ik had die gezichten wel eens willen zien. Na zijn wervelende toespraak in de Ridderzaal keert Blair aan het eind van de avond zo blij als een kind met zijn cadeaus, het welbekende miniatuur molentje en de sleutelhanger met klompjes, terug naar zijn eiland. De kranten koppen in die dagen; “Nog even en ook de Britten zijn dol op Europa.” Inmiddels weten we wel beter.
In het boek Gebroken Beloften wordt beschreven hoe Blair, spottend ook wel de poedel van Bush genoemd, van het pad is afgeraakt en een fout zakenmannetje is geworden. Hoe hij met zijn eigen vliegtuig de Blairforce One de wereld over reist om met spreekbeurten geld binnen te harken. Maar het ergste is natuurlijk dat hij tegen toenmalig Amerikaans president George Bush heeft gezegd;“Wat er ook gebeurt, ik sta achter je.” Daar plukken we nu nog steeds de wrange vruchten van.
