Herman Dijkhuizen
Het is zaterdagmiddag 6 december. Nel Bos en mijn persoontje hebben Torendienst. Van 1 tot 4. Altijd gezellig. De eerste bezoekers arriveren al gauw. Het zijn Timme en zijn nog jongere zusje Pleun. Intelligente peuters. Ze zijn samen met hun vader. Ze komen uit Elst en zijn op bezoek bij hun oma op de Middenweg. Samen gaan we naar de torentrans. Het uitzicht is kristalhelder. Het is niet echt koud.
De Middenweg is snel gevonden. Dus is er daarna aandacht voor de wijde omgeving. Even later gaan we voorzichtig achterstevoren de toch wat steile trap af. Ik besluit verder met de lift naar beneden te gaan.
Buiten lopen twee wat oudere mensen zoekend rond. Ik ga erop af. Ik ontmoet Ada en Jaap Dongelmans. Ze hebben een aparte hobby: geocaching. Wat dat is wordt al snel duidelijk. Ze hebben een heel nauwkeurig werkend GPS-apparaat. Een TomTom voor wandelaars zogezegd. Je kiest op het internet een route die je leuk lijkt en gaat op pad! Ada en Jaap hebben vandaag gekozen voor de route met de naam Praetorium Agrippina.
Zo kwamen ze met hun GPS eerst terecht op de Torenvlietslaan.
Bij de draaibare archeokubus en het milliarium, de Romeinse mijlpaal. En aan de overkant de dwarse doorsnede van de oude Romeinse weg, de Limes, met daarlangs de gestileerde cipressen. Daarna ging de tocht naar De Punt , Hoofdstraat begin Middenweg, met het grote betonnen hoefijzer met daarop het tableau van het castellum Gemaakt door de ons allen bekende Ravelli.
Bij het pontje vonden ze daarna het rode hek met de gestileerde Romeinse schilden. En nu waren ze dan bij de toren. Daar ergens moest de geocache zitten. Wat die cache is moet je zelf uitvinden. Een doosje waar je je naam in achter laat, een code of een specifiek kenteken bijvoorbeeld. Daar moet je een foto van maken. Daar gaat het om. Als je de cache niet vindt is je tocht toch eigenlijk vergeefs geweest!
De foto van de cache stuur je op naar de webmaster van Geocaching.com en van hem krijg je daarna de bevestiging dat je al dan niet succesvol bent geweest.
Met gezamenlijke inspanning vinden we de code bij het T-mobile kastje naast de ingang van de toren. Het is een code in Romeinse cijfers. Kan niet missen. Dat stond in de beschrijving van de route: kennis van Romeinse cijfers is noodzakelijk.
Voldaan praten we met z’n vieren nog wat na in de toren. Valkenburg kennen de Dongelmansen niet. En eigenlijk maar één Valkenburger. Hij heet Jaap. Jaap Dubbeldam probeer ik. Ja die is het! is de verbaasde reactie.
Dat is een oud-collega van Ada! Die Jaap Dubbeldam is secretaris van de Vereniging Oud Valkenburg? De wereld is klein!
We nemen hartelijk afscheid.
Vandaag of morgen ga ik toch nog eens uitzoeken wie de webmaster is van Geocaching.com.
Misschien ken ik hem wel… onder de titel “Op en om het Marine Vliegkamp Valkenburg”. Het vliegkamp heeft naast zijn militaire functie grote betekenis gehad voor Valkenburg. Dat was meteen al het geval nog voor het vliegveld officieel in gebruik genomen was,toen de Duitsers in 1940 ons land binnen vielen en het veld wilden innemen. Ook in latere jaren is de invloed van het vliegveld op het dorp en de omgeving groot geweest.
De expositie laat naast de geschiedenis en functie ook die kant van het vliegkamp zien. Wat betekent het voor een dorp om zo dichtbij een vliegveld te hebben en wat was erin en omheen nog meer aan de hand? Die aspecten worden belicht.
Dus bijvoorbeeld welke bijzondere personen zijn daar geland, welke opdrachten zijn er vanuit het vliegkamp Valkenburg uitgevoerd, wat deden die spotters daar en hoe was het in het dorp met een vliegveld in je achtertuin.
De expositie is er tot 1 juni 2015.