Het afgelopen jaar hebben Herman Dijkhuizen en ikzelf (Joshua Rijsdam) niet stilgezeten. Van maar liefst vijf soldaten is het levensverhaal en een foto bekend. Daarnaast zijn de nodige connecties gelegd met familieleden van de overleden soldaten. Reinier Rijke, Nicolaas van Zuijlen, Adrianus van Vuuren, Herman ten Bensel en Willem van der Reek hebben hun gezicht weer teruggekregen. Over de laatstgenoemde soldaat wil ik het in dit stuk verder hebben.
Willem van der Reek werd op 27 juli 1912 geboren in Leiden. Hij groeide op in een gezin waarin muziek een grote rol speelde. Willems vader was orgelmaker. Hij leerde piano spelen en werd pianostemmer bij de orgel- en pianohandelaar Barning in Leiden. Hier bleef Willem tot de mobilisatie werkzaam. Na online zoeken kwamen we in contact met de derde generatie Barning. Hij wist ons te vertellen dat er altijd een foto van Van der Reek in de winkel hing, maar hij had verder geen contact met nabestaanden. Helaas kon hij ons niet helpen, maar hij was bijzonder enthousiast. Na een flinke online zoektocht in de archieven en middels het internet zijn wij erachter gekomen dat Willem en zijn toenmalige vrouw Jacoba Galjaard lid waren van een koor.
Het nieuwe spoor leidde ons naar Louis Smit. Louis was een zoon van Jacoba Galjaard die in 1953 hertrouwde. Hij plaatste naar aanleiding van onze zoektocht een artikel op Sleutelstadleiden.nl, waaruit in dit stukje een aantal alinea’s geparafraseerd zijn. Louis vertelde ons hoe Jacoba lid van het zangkoor Con Amore in Leiden was.
Louis vertelde dat Willem eveneens actief was bij de zangvereniging. Hier zong hij en speelde hij piano. Hij leerde er zijn toekomstige vrouw kennen, Jacoba Galjaard. Ze waren vijf jaar verloofd voordat zij eindelijk trouwden in juli 1937. Het prille huwelijksgeluk werd echter wreed afgebroken toen Willem werd gemobiliseerd. Hij kwam bij het 4e Regiment Infanterie in de Morspoortkazerne terecht. Daardoor kon hij zijn vrouw gelukkig wel geregeld bezoeken. Ook op 9 mei, een dag voor de Duitse aanval, was Willem nog op avondverlof en zag hij Jacoba. Dat was triest genoeg de laatste keer. Enkele uren later kwam hij om het leven bij de brute strijd om vliegveld Valkenburg.
In 2014 overleed Jacoba op 101-jarige leeftijd. Louis vertelde dat er thuis altijd vrij en open gesproken werd over Willem. Jacoba was bij elke herdenkingsdienst aanwezig en er ging geen dodenherdenking voorbij zonder dat Willem ter sprake kwam. Het verlies van Willem heeft al met al een groot gat nagelaten bij Jacoba.
Momenteel loopt een aanvraag bij de Oorlogsgravenstichting voor de informatiebordjes. Het verhaal van Willem en de overige soldaten zal snel te zien zijn op het Ereveld in Valkenburg. Ook zullen Herman en ik niet stoppen met ons onderzoek tot alle soldaten een gezicht hebben.
Joshua Rijsdam
