De volgende ochtend verneemt Foulkes dat de Duitse generaal Blaskowitz, opperbevelhebber van het ten westen van de Grebbelinie ingesloten 25ste Duitse leger, de capitulatie voor Nederland niet vindt gelden. Uit deze geheel onverwachte maar zeer welkome situatie moet hij, generaal Foulkes met vergaande ambities, toch een slaatje kunnen slaan. Foulkes verzint een duivels plan. Enerzijds om hem de rol toe te kennen waarvan hij al tijden droomt, de bevrijder van Nederland, anderzijds om in de race te blijven voor de functie, staf chef van het Canadese leger. Een functie die binnen niet al te lange tijd vacant zal komen en die hij enorm ambieert.
Foulkes mobiliseert een volkstam oorlogscorrespondenten, trekt een blik fotografen open, claimt Hotel de Wereld in Wageningen voor een paar uur en laat vervolgens de generaal Blaskowitz opdraven. Tevens weet hij prins Bernhard voor zijn karretje te spannen die niets anders hoeft te doen dan nonchalant een peukie te roken tijdens zijn aanwezigheid. In deze setting praat Foulkes alleen maar over de technische uitwerking van de capitulatie en geeft hij Blaskowitz, geheel op zijn eigen verzoek, 24 uur bedenktijd om de capitulatieovereenkomst te bestuderen. Van onderhandelen is geen sprake. In de middag van 6 mei wordt zonder de aanwezigheid van de pers de capitulatieovereenkomst ondertekend.
Drie jaar na de bevrijding komt Foulkes voor een aantal dagen naar Nederland. In het initiële programma is op 4 mei 1948 een rondvlucht opgenomen waarbij zal worden gestart op het vliegveld Valkenburg. De voedselvergiftiging die zijn vrouw oploopt kort voor het bezoek aan Nederland noopt Foulkes zijn programma op het laatste moment aan te passen. De geplande overtocht met de boot naar Hoek van Holland komt te vervallen. In plaats daarvan springt hij in het vliegtuig en vliegt regelrecht naar Valkenburg.
Het is zaterdag 2 mei 1948, aan het begin van de avond, als de Canadese Dakota vanuit Londen op Valkenburg landt. De militair attaché van Canada is op het vliegkamp aanwezig om generaal Foulkes te begroeten. Met de auto rijden ze naar het landgoed Groot Haesebroeck te Wassenaar voor een galadiner van de Canadese ambassadeur. Een select gezelschap, inclusief prins Bernhard, is hiervoor uitgenodigd. De prins popelt om zijn oude strijdmakker weer eens te ontmoeten. Tijdens het prikken van een vorkje en het drinken van een goed glas rode wijn blikken beide komedianten vol trots terug op hun toneelstukje in Wageningen.
